7η Ομάδα. Κατασκήνωση 2015 - Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου

Revisiting the past…   …Rescheduling the future
Κατασκήνωση 7ης Ομάδας Αεροπροσκόπων Μετεώρων Πολίχνης - Πελοπόννησος 2015

Επίδαυρος. ‘’Ιφιγένεια εν Ταύροις’’

Επίδαυρος : Ίσως η σημαντικότερη μηχανή για ταξίδι στο χρόνο !!!

Μια επίσκεψη στο Αρχαίο Θέατρο με το φως της ημέρας είναι  ο καλύτερος τρόπος να ταξιδέψεις πίσω στο χρόνο και να νιώσεις στην ‘’αρχαία Επιδαύρεια γη’’ ότι ένιωσαν οι πρόγονοί μας και έκτισαν εκεί το Ασκληπιείο και κατόπιν το θέατρο.

Εκεί, σε μια καταπράσινη περιοχή, όπου μαζεύονταν χιλιάδες κόσμου για να βρουν την υγεία τους και ταυτόχρονα συγκεντρώνονταν πολλά χρήματα, τα οποία οι πρόγονοί μας επένδυαν κυρίως στην καλλιέργεια του πνεύματός τους μέσω της Τέχνης.

Αύγουστος 2015 : Κάτω από τον καυτό αυγουστιάτικο ήλιο της Αργολίδας μπορέσαμε να ακούσουμε την τέλεια ακουστική του χώρου, έριξε ο Τραμουντάνας  δεκάδες φορές ένα κέρμα στο βωμό στο κέντρο της σκηνής κι εμείς απλωμένοι σε όλες τις πλευρές του θεάτρου ακούγαμε την κάθε του αναπήδηση, μπορέσαμε να αγγίξουμε τις τεράστιες πέτρινες πλάκες, όπως τις φαντάστηκε ο πρόγονός μας Πολύκλειτος, αρχιτέκτονας του έργου. Το έργο του τελευταίου είχε ως αποτέλεσμα ότι αυτές τοποθετήθηκαν τόσο μελετημένα, ώστε μέχρι και σήμερα όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου θαυμάζουν αυτό το μοναδικό αρχιτεκτονικό έργο.

Το ταξίδι στην Ιστορίας μας ολοκληρώθηκε ένα επόμενο βράδυ, όταν πλέον παρακολουθούσαμε εκεί στο θέατρο μια αρχαία τραγωδία. Νομίσαμε πως θα ήταν ένα βαρετό έργο, όπως ίσως να είναι οι εικόνες, που εισπράττουμε από τα τηλεοπτικά αποσπάσματα.

Εμείς όμως ήδη στη διαδρομή για το Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου είχαμε την ευκαιρία από  να μας διηγηθεί μία μητέρα (προσκόπου μας) με όσο το δυνατό απλούστερο τρόπο την ιστορία, που θα βλέπαμε. Μας εξιστόρησε δηλαδή, με κάθε λεπτομέρεια την Ιστορία της Ιφιγένειας στην χώρα των Ταύρων !!  Σωστά καταλάβατε είδαμε την ‘’Ιφιγένεια εν Ταύροις’’  από το δικό μας ΚΘΒΕ.

Με την είσοδο μας στο χώρο, όλοι νιώσαμε αμέσως την επιβολή του Θεάτρου, που ζητούσε τόσο ευγενικά το σεβασμό μας. Το βάρος της μαντήλας στον ώμο μου ήταν από τις λίγες φορές που το αισθάνθηκα τόσο μεγάλο!!! Καθίσαμε και απολαύαμε την παράσταση, που από την πρώτη στιγμή αιχμαλώτισε το μυαλό μας!!! Η ποίηση, η μουσικότητα του Χορού, οι κινήσεις των ηθοποιών, ο μοναδικός τρόπος της σύνταξης των προτάσεων μας άφησαν άφωνους !!! Βέβαια είμασταν τόσο άφωνοι, ώστε σε συνδυασμό με την κούραση της ημέρας σχεδόν όλα τα παιδιά ή μάλλον όλα με κορυφαίους τον Κουρού, τον Σταμά, τον Σιρά, τον Λουτρί και τον Τζιβά, την Καρά που όταν κοιμήθηκε  ανά 20 λεπτά ξυπνούσε με ρωτούσε ‘’σε πόση ώρα τελειώνει;’’ της απαντούσα σε 5 λεπτά… ξανακοιμόταν και ξανά το ίδιο, όλους  τους επισκέπτονταν ένας άλλος αρχαίος ‘’φίλος’’, ο Μορφέας, και τους αποσπούσε από το έργο !!!!

Είμαστε όλοι κατά ένα παράξενο τρόπο περήφανοι, που καθίσαμε εκεί, όπου 2400 χρόνια πριν Έλληνες καθόντουσαν και απολάμβαναν αρχαίες τραγωδίες  και κωμωδίες φροντίζοντας έτσι να καλλιεργήσουν το πνεύμα τους.